با افزایش بیش از 123 درصدی ضریب نفوذ اینترنت در کشور (خبرگزاری مهر، 1400 ب)، امکان دسترسی به دنیایی سرشار از جذابیّت­‌ها برای همگان، به ویژه نسل دیجیتال، فراهم شده است. به موجب آخرین آمار، 92.9% از کاربران رسانه‌­های اجتماعی مجازی ایران را جوانان (گروه سنی 18 تا 29 سال) تشکیل می‌­دهند (ایسپا، 1400). آنان در بسترهای ارتباطاتی برخط، با خرده‌­فرهنگ­‌های نامتجانس آشنا می‌­شوند و ارتباطات گوناگون خرده­‌فرهنگی را تجربه می‌­نمایند. از رهگذر چنین ارتباطاتی، بدون وجود محدودیّت‌­های وابسته به مکان و زمان در فضای مادی، هویّت­های جدیدی می‌سازند و در چشم­ برهم‌­زدنی، آن را با شمار فراوانی از کاربران به اشتراک می­‌گذارند.

گسترش­ روزافزون ارتباطات اینترنتی در فضایی که از مشخصات اصلی آن امکان حفظ ناشناختگی بزهکار یا بزه است (فرهادی، 1395، ص. 170)، این فضا را به بستری نسبتاً امن برای جولان امیال سرکوب­شده یا خفتۀ برخی از کاربران تبدیل کرده است. امروزه، با هویّت­‌های ناشناس مجازی بی­شماری مواجه هستیم که صورتک‌­های گوناگون بر چهره می­‌زنند. آنها در عین سکوت، با توسل به «ابزارهای ارزان قیمت»، می­توانند «بدون حضور در صحنۀ جرم» و «به صورت اتوماتیک» شمار فراوانی از افراد را «به سرعت» (جوان جعفری، 1389) بزه­دیده سازند. آنان با خنثی‌­سازی تدابیر پیشگیرانۀ وضعی، نظم منطقی امور، عرف­، سنن و قوانین اجتماعی را به چالش می‌کشند و لذّات ممنوعۀ جدیدی را تجربه می‌­نمایند.

به موازات رشد روزافزون جرایم سایبری در کشورمان (سایت پلیس فتا،1399؛ خبرگزاری تسنیم، 1397)، بازنمایی‌­های رسانه­‌ای این جرایم و اقدامات کارگزاران نظام عدالت کیفری برای کنترل بزهکاران سایبری نیز افزایش یافته است. افراد روزانه در معرض قرائت‌­های گوناگون کارگزاران نظام عدالت کیفری، سیاست‌­گذاران، سردبیران اخبار جنایی و فیلم­سازان از جرایم سایبری جوانان قرار می‌­گیرند. در چنین شرایطی، درک بسیاری از افراد از بزهکاری سایبری و کنترل آن، نه به واسطۀ معاشرت با بزهکاران یا تجربۀ مستقیم بزهکاری، بلکه به صورت غیرمستقیم و از طریق معانی ارائه‌­شده توسط رسانه­‌ها و نیروهای کنترل جرم شکل می‌­گیرد.

به ­رغم شمار بالای کاربران جوان در کشورمان، افزایش جرایم سایبری و پوشش وسیع رسانه‌­ای جرایم آنان، فهم بی­واسطۀ معانی فرهنگی بزهکاری سایبری جوانان و نقش صاحبان قدرت در کاهش یا افزایش بزهکاری آنان کمتر مورد توجه قرار گرفته است. به نظر می­رسد کنشگران نهادهای عدالت کیفری غالباً در حصاری از سیاست­‌های کنترلی مبتنی بر فراروایت­‌های عقلانیّت جنایی قرار گرفته‌­اند که بزهکاران جوان را بسان محاسبه­‌گران گریزان از تور کنترل جرم می­‌پندارند. آنان با تکیه بر این فراروایت‌­ها در صدد افزایش هزینۀ ارتکاب جرم یا کاهش دستاوردهای آن هستند.

در همین راستا، با تکیه بر گزاره­های مبتنی بر عقلانیّت جنایی، ماشین­‌­حساب کنترل جرم را در دست گرفته و با تصویب قوانین سخت­‌گیرانه و کاربست حداکثری تدابیر پیشگیرانۀ وضعی، جوامع برادر بزرگ­­‌مآبانه می‌­آفرینند. هشدارهای رسانه‌­ای فراوان پلیسِ حواس‌­جمع فتا به بزهکاران سایبری، پیشنهاد لایحۀ صیانت از حقوق کاربران در فضای مجازی، «راه­‌اندازی صفحۀ دادسرای ارشاد در اینستاگرام برای دریافت گزارش‌ بی­‌حجابی» (خبرگزاری تسنیم، 1398)، تنها نمونه‌­هایی از تلاش‌­های کارگزاران کنترل جرم برای پیشگیری از بزهکاری سایبری جوانان هستند.