در کتاب حاضر, مترجم محترم در مقدمه بیان کردند که دو مبحث جهان گرایی(Globalism) و یا جهانی شدن(Globalization) از جمله مسائل مهمی است که در سالهای اخیر در محافل گوناگون بین المللی مطرح بوده است. جهانی شدن, آشناشدن با فرهنگ های دیگر و احترام گذاشتن به آراء و نظریه های دیگران است و به مفهوم گشودن درهای استقبال به روی هر آن چه که جهانی است در صورتی که جهان گرایی, نفی دیگران, نفوذ در فرهنگ های دیگر و مخل برخورد ایدئولوژی هااست و جهان گرایی, در لغت به معنی تعمیم و توسعه یک شیء یا یک مساله است به اندازه ای که جهان را شامل شود;
هم چنین از جمله اصطلاحات مناقشه برانگیزی است که از دهه 1980 در ادبیات تخصصی و عمومی به چشم می خورد و حاکی از تغییرات مهمی در اجتماعات انسانی است....
لازم به ذکر این که معروف ترین تعریفی که برای جهانی شدن ارائه شده است برای "رابرتسون" است که به نظر ایشان می توان جهانی شدن معاصر را در کلی ترین معنای آن, هم چون شکلی از نهادینه شدن روند دوگانه ای دانست که متضمن جهان شمولی و ویژه شدن جهان گرایی است.
-جهانی شدن دارای ابعاد: "Globalization from up" جهانی شدن از بالا(متکی بر تفکر سیستم اقتصاد آزاد و لیبرال است که به نقش سازمان های بین المللی و شرکت های فراملیتی ارتباط پیدا می کند.) و "Globalization from below" جهانی شدن از پایین (جریانی مردم گرا است که عناصر اصلی آن حقوق بشر, آزادی های عمومی, حفظ محیط زیست و توسعه پایدار است.)
-علل جهانی شدن, ناشی از 4 رکن عمده دانسته شده است: خردگرایی, سرمایه داری, نوآوری تکنولوژیکی و قوانین و مقررات...
-اثراتی بر جهانی شدن مترتب می شود که عبارت اند از: *اثر جهانی شدن حقوق کیفری بر حاکمیت دولت ها (جهانی شدن آثار و نتایجی دارد که بخشی از این آثار, اقتصادی و بخشی سیاسی هستند, حاکمیت دولت با جهانی شدن کمرنگ تر می شود و یکی از ابزارهای جهانی شدن برای از میان بردن این انحصار, برقراری و تاکید بر اصل قانونی بودن جرایم و مجازات ها است.)
*اثر جهانی شدن در نظام سیاسی و تقنینی کشور (یکی از آثار جهانی شدن در شکل حکومت گسترش دموکراسی است که در عمل برای شیوه های دیگر نظام های سیاسی محدودیت ایجاد کرده است. این شیوه حکومت حاوی تغییراتی در شیوه های حاکمیت می شود از جمله حاکمیت قانون به عنوان مبنای مشروعیت, ترویج حقوق فردی, صلح و پیشگیری از استبداد و حاکمیت قانون;
جهانی شدن بر نظام های ملی اثر می گذارد و نظام های ملی را به سوی اشتراک سوق می دهد و جهانی شدن به عنوان حرکتی از خارج, نظام های داخلی را متاثر کرده, تغییر داده و در مسیر خود هماهنگ می کند.)
*گسترش مفاهیم حقوق بشری (جهان شمولی حقوق بشر با جهانی شدن  آن متفاوت است...جهانی شدن به معنی قلمروزدایی است که موجب شناخت حقوق بشر, بازشدن جوامع بسته و تحت فشار قرارگرفتن حکومت های غیردموکراتیک می شود. اما برجهانی شدن حقوق بشر, تردید جدی وارد شده است که به صورت پیشرفت دولت گرایانه در حقوق بشر است.
*ابزارها و نحوه تعامل آنها در جهانی شدن حقوق کیفری (جهانی شدن, روندی ساختارمند است, نهادهای متولی اولا برخاسته از خود دولت ها هستند بر پایه نیازهای مدنظر ثانیا توسط گروه های انسانی که وابسته به دولت ها نبودند ایجاد شده اند و به بیان دیگر می توان گفت: آن بخش از نهادها و منابعی که دولت ها در ساخت و ایجادشان نقش موثر ایفا کرده اند که حقوق بین الملل بخش عمده آن است, نتیجه تفاهم میان دولت ها است و به عبارت دیگر تفاهم و تفویض قدرت به یک سازمان بین المللی در قانون گذاری و یا حل برخی دعاوی و یا به مراجع دیگر می باشد.)
این مراجع, گاه مراجعی فراملی بوده که آن ها را دولت ها ایجاد کردند و مهمترین آن سازمان ملل متحد است.