به­ شرحی که خواهد آمد، جرم­شناسیِ حقوق کیفری به­ عنوان یکی از حوزه­های مطالعاتیِ جرم­شناسی، به بررسی ارتباط میان دستاوردهای جرم­شناسی و حقوق کیفری می­ پردازد. شاید ری جفری از اولین جرم ­شناسانی باشد که زندگی خود را وقف بررسی این مقوله کرده است. هرچند متیو رابینسون بر این باور است کارهای جفری آن‌گونه که می­ بایست اثرگذار نبوده است؛ بااین‌وجود، جفری به‌عنوان متخصصی که جرم­شناسی را از ساترلند، فلسفه را از اسکینر و حقوق را از هال آموخت، همواره برای کاهش شکاف­ های موجود ثابت­ قدم بود. برای مثال، وی تأثیر فراوانی بر حوزه پیشگیری از جرم از طُرقی مثل تدوین قوانین بر جای گذاشت.

بنابراین جرم­ شناسیِ حقوق کیفری «علمی است که با انجام مطالعات دقیق جرم‌شناسانه و بررسی بازتاب­ های آن در قوانین جزایی، به دنبال پُر کردن خلأهای تقنینی یا اصلاح قوانین جزایی موجود است». مطابق با این تعریف، می­ توان دستاوردهای این شاخه از جرم­ شناسی را در دو قسمتِ دستاوردهای ابتدایی و دستاوردهای اصلاحی، به شرح زیر، قرار داد:

دستاوردهای ابتدایی به آن بخش از دستاوردها گفته می­ شود که جرم ­شناسان پس از انجام پژوهش ­های بنیادین در یک موضوعِ مغفول­ مانده در حقوق کیفری، آن­ها را در اختیار قانون‌گذاران کیفری قرار می­ دهند تا در مقام تصویب قوانین، مدنظرشان قرار دهند؛ بنابراین بدین دستاوردها به جهت ویژگی نوآورانه­ شان، دستاوردهای ابتدایی گفته می‌شود که یکی از مهم‌ترین اهدافشان، پُر کردن خلأهای تقنینی موجود است. در همین راستا و برای روشن شدنِ مطلب، چند مثال ذکر می ­گردد.

در یک مورد خارجی، مارک ریدل تلاش نمود حوزة مغفول­ ماندة خشونت بیگانگان را مورد مطالعه قرار دهد. وی همانند هنتیگ بدین نتیجه رسید که برای ارتکاب رفتارهای خشونت­ آمیز توسط بیگانگان، یک سری مکان­ ها و زمان­ های معین، مستعدتر می­ باشند. به همین دلیل، اصرار داشت که قانون‌گذاری باید متمایز از چگونگی استقرار پلیس، به شکلی صورت گیرد که از این مکان­ ها و زمان­ ها محافظت بیشتری نماید. درواقع، ریدل به‌عنوان یک جرم­شناسِ خوش­ذوق، تلاش نمود دستاوردهای پژوهش جرم­ شناختی خود را در اختیار قانون‌گذاران قرار دهد تا ایشان در مقام تصویب قوانین جزایی، با در نظر داشتنِ جُرم­ خیز بودن برخی مکان­ ها و زمان­ ها، به نحوی عمل نمایند که سرانجام، منتهی به کاهش آمار جنایی شود.