📌كتاب حاضر مشتمل بر دو بخش و پنج فصل است:
بخش اول : جرم شناسي باليني در پرتو پيدايش و توسعه مفهوم حالت خطرناك
-انديشه هاي جرم شناختي و حقوقي
-توسعه علمي مفهوم حالت خطرناك در پرتو جرم شناسي باليني
بخش دوم : جرم شناسي باليني در پرتو بحران و تحول مفهوم حالت خطرناك
-بحران جرم شناسي باليني در نظريه الغاگر
-تحول جرم شناسي باليني و مفهوم حالت خطرناك
-رويكرد مقابله با حالت خطرناك
📌نويسنده محترم در مقدمه كتاب حاضر بيان داشتند كه جرم شناسي كه يكي از علوم مركب است در يك تقسيم بندي كلي منقسم بر جرم شناسي نظري (كه موضوعش تبيين عمل و اقدام جنايي يا عوامل و فرايندهاي ارتكاب جرم است) و كاربردي (كه به تعبير ژان پيناتل، فقط، جرم شناسي باليني، يعني جرم شناسي اصلاح و درمان، شناخت مجرم خطرناك و در نهايت، پیشگیری از تكرار جرم است)، ميشود.
📌نگرش علمي جرم شناسي باليني نسبت به بزهكار تا حدي مشابه نگرش پزشك به بيمار است به همين جهت اصل جرم شناسي باليني از مدل پزشكي الگو می گیرد.جرم شناسي باليني به بسترها و عوامل ارتكاب جرم توجه دارد و در مورد کسي كه مرتكب جرم شده است به علت يابي مي پردازد.
📌مقابله موثر با تكرار جرم كه غايت جرم شناسي باليني است، مستلزم شناخت حالات مختلف شخصيتي بزهكار و مولفه هاي آن هست، بررسي شخصيت بزهكار و تحليل مولفه هاي آن در جرم شناسي باليني، زماني كه پيروان جبر علمي در جستجوي يافتن ضابطه كيفري جديدي بودند منجر به درك حالتي گردید كه گاروفالو يكي از بنيانگذاران مكتب تحققي، آن را حالت خطرناک، خطرناكی یا هول انگیزي ناميد.
📌مفهوم حالت خطرناک در چارچوب جرم شناسي باليني در انديشه كيفري معاصر جايگاہ خاصي پيدا كرده است و در قانون گذاري كشورهاي مختلف به شكل قواعد جزايي و مقررات حاكم بر مجازات ها انعكاس يافته است.
📌مثل نگهداري نامحدود مجرمين غير قابل اصلاح در مكان هاي خاص، توسعه تدابير بازدارنده، معالجات پزشكي و دولتي، قبل و بعد از محاكمه، تشديد مجازات مرتكبين تكرار جرم و ... ناشي از تاثيرات اين مفهوم در سياست جنايي تقنيني كشورها است.
📌قانون گذار كيفري ايران نيز در برخي موارد، اگاهانه و در برخي ديگر ناآگاهانه تحت تاثير مفهوم جرم شناسي باليني به مفهوم حالت خطرناك در قالب عناويني نظير مجرم خطرناك، مجرم بالعادت و مجرم بالفطره اشاره نموده است و در بعضي موارد به جرم انگاری جرايم مانند تكدي، ولگردی و اعتياد پرداخته است.
📌اين مفهوم بعد از چندين دهه كه فرمانرواي مطلق جرم شناسي باليني بود، مدت ها است كه از جهت گوناگون مورد انتقاد قرار گرفته است اين انتقادات عمدتا دائرمدار غير قابل پيش بيني اين مفهوم و الغاگری ناشي از جرم شناسي هاي عمل مجرمانه و واكنش اجتماعي است كه در نهايت مفاهيم جانشيني را تحت عنوان هاي ناپختگی و آستانه بزهكاري پيشنهاد كرده است.
📌 عليرغم ايرادات مكاتب جديد جرم شناسي مانند جرم شناسي واكنش اجتماعي و نئوكلاسيك جديد و نيز ايرادات ناشي از مقوله هاي حقوق بشر
به جرم شناسي باليني و مفهوم حالت خطرناك، اين مفهوم كماكان در جرم شناسي و حقوق جزا در پرتو فناوري هاي جديد روش هاي باليني ، اصلاح و درمان و بازپروري، محفوظ مانده و در عين حال متحول گرديده است.