- امتیاز
- نام کتاب حقوق حمل و نقل بین المللی هوایی
- قیمت 700,000 ریال
-
شابک
- 978-964-511-328-3
- تعداد صفحات 320
- نوبت چاپ 3
- سال انتشار 1400
- شماره جلد / نوبت ویرایش 1 / 1
مسئوليت متصديان حمل و نقل هوايي در برابر مسافر وکالاي وي از مسائل بسيار مهمي است که در حقوق حمل ونقل هوايي مطرح است. امروزه قانون قابل اجراء در خصوص حمل و نقل هوايي در پروازهاي داخلي و بين المللي بسياري از کشورها کنوانسيون 1929 ورشو و پروتکل های آن در مورد ”يکسان کردن برخي از مقررات مربوط به حمل ونقل هوايي بين المللي است. “كنوانسيون مونترال 1999، مربوط به يكپارچه كردن برخي مقررات حمل ونقل بين المللي هوايي، نتيجه تحولات مهمي بود كه به علت ضعف كنوانسيون ورشو و اصلاحات آن به منظور روز آمد كردن مسؤوليت متصديان حمل ونقل هوايي مورد تصویب قرار گرفته است. بیش از 100 کشور جهان به این کنوانسیون پیوسته اند و مقررات آن در پرواز هایی که بین این کشورها انجام می شود اجرا می گردد. در کتاب حقوق بین الملل حمل و نقل هوایی این اسناد به تفصیل مورد بررسی قرار گرفته اند. اگر مسافری در پروازی مجروح شود و یا کالای وی خسارت ببیند در این صورت سوالات مختلفی مطرح خواهد شد. دادگاه کدام کشور صلاحیت رسیدگی به این دعوی را دارد؟ دادگاه صلاحیت دار طبق قانون کدام کشور به پرونده رسیدگی خواهد کرد؟ میزان غرامتی که مسافر می تواند دریافت کند چقدر است؟ آیا مسافر می تواند بخاطر خسارات معنوی وارده نیز غرامت دریافت نماید؟ آیا در صورت تاخیر در پرواز، مسافر می تواند مطالبه غرامت نماید؟ به این سوالات و سوالات دیگری که ممکن است مطرح شود در این کتاب پاسخ داده شده است.
فهرست مطالب
فصل اول ـ بررسي سير تحول اسناد حاکم بر حقوق حمل و نقل بين‌المللي هوايي
مبحث اول ـ كنوانسيون ورشو 1929. 26
مبحث دوم ـ پروتکل‌هاي کنوانسيون ورشو. 29
گفتار اول ـ پروتكل 1955 لاهه. 29
گفتار دوم ـ پروتكل گواتمالا 1971. 30
گفتار سوم ـ پروتكلهاي چهارگانه مونترال 1975. 32
مبحث سوم ـ موافقت نامه مونترال. 34
مبحث چهارم ـ كنوانسيون گوادالاخارا 1961. 35
مبحث پنجم ـ كنوانسيون مونترال 1999. 36
فصل دوم ـ کنوانسيون مونترال 1999 مربوط به يکسان کردن برخي از مقررات حمل و نقل هوايي بين المللي
گفتار دوم ـ حمل‌ونقل تحت تصدي دولت و حمل‌ونقل اشياء پستي.. 46
مبحث دوم ـ اسناد حمل و تكاليف طرفين قرارداد در حمل‌ونقل مسافر، بار همراه مسافر و
كالا. 47
گفتار اول ـ اسناد حمل مربوط به مسافر و بار همراه مسافر. 47
گفتار دوم ـ بارنامه هوايي.. 51
ب ـ بارنامه هوايي، مندرجات آن و اسناد مربوط به کالا. 52
ج ـ مسئووليت در قبال مندرجات اسناد حمل كالا. 55
د ـ ارزش اثباتي اسناد حمل كالا. 56
ه ـ حق فرستنده به در اختيار گرفتن كالا. 57
مبحث سوم ـ مسؤوليت متصدي حمل و ميزان غرامت.. 58
گفتار اول ـ مسؤوليت براي فوت و صدمات بدني مسافر. 58
گفتار دوم ـ مسؤوليت براي خسارت وارده به بار همراه مسافر. 58
گفتار چهارم ـ مسئووليت متصدي حمل براي تأخير. 60
گفتار پنجم ـ معافيت از مسؤوليت.. 61
گفتار ششم ـ مسئوليت پرداخت غرامت.. 62
الف ـ مسئوليت پرداخت غرامت در مورد فوت يا صدمات بدني مسافر. 62
ب ـ مسئوليت پرداخت غرامت براي تأخير، بار همراه مسافر و كالا. 64
گفتار هفتم ـ تبديل واحدهاي پولي.. 66
گفتار هشتم ـ شرط در مورد حدود مسؤوليت متصدي و آزادي انعقاد قرارداد. 67
مبحث چهارم ـ طرح دعاوي و صلاحيت دادگاه ها 69
گفتار دوم ـ دعوي عليه مستخدم يا نماينده متصدي حمل يا عامل حمل و نقل. 70
گفتار سوم ـ اعتراض عليه متصدي در صورت ورود خسارت.. 71
گفتار چهارم ـ دادگاه صلاحيت دار. 72
گفتار پنجم ـ مراجعه به داوري.. 74
گفتار ششم ـ مرور زمان دعاوي.. 74
گفتار هفتم ـ اقامه دعوي در حمل‌ونقل متوالي.. 74
مبحث پنجم ـ مسؤوليت متصدي حمل و نقل طرف قرارداد و عامل حمل و نقل. 75
مبحث ششم ـ ساير مقررات کنوانسيون. 76
گفتار اول ـ اجراي آمرانه مقررات.. 76
گفتار سوم ـ انجام حمل‌ونقل تحت اوضاع و احوال فوق‌العاده 77
گفتار چهارم ـ ارتباط کنوانسيون مونترال با سایر اسناد كنوانسيون ورشو. 78
گفتار ششم ـ زبان کنوانسيون. 79
مبحث هفتم ـ بررسي تطابق قوانين ايران با کنوانسيون مونترال 1999. 80
گفتار اول ـ توافق شفاهی یا ثبت اطلاعات در کامپیوتر بجای صدور بلیت.. 80
د ـ وضعيت حقوقي عدم الزام به صدور بليت در كنوانسيون مونترال. 83
گفتار دوم ـ بررسي وجاهت قانوني ملزم كردن متصدي حمل هوايي به بيمه كردن
مسافران. 83
گفتار سوم ـ آيا مي‌توان براي متصدي حمل ونقل مسئوليت مطلق قائل شد. 85
فصل سوم ـ قلمرو اجراي کنوانسيون‌هاي مربوط به يکسان کردن برخي از مقررات حمل و نقل هوايي بين المللي
مبحث اول ـ شرايط اجراي کنوانسيون. 87
گفتار اول ـ حمل و نقل اشخاص، لوازم شخصي يا كالا. 87
گفتار دوم ـ حمل و نقل توسط هواپيما 88
گفتار سوم ـ حمل و نقل بايد در قبال دريافت حق الزحمه صورت گيرد. 89
گفتار چهارم ـ حمل و نقل بين المللي.. 91
مبحث دوم ـ حمل ونقل متوالي.. 93
مبحث سوم ـ حمل و نقل هايي كه تحت شمول كنوانسيون‌هاي ورشو و مونترال قرار
نمي‌گيرند. 94
گفتار اول ـ حمل ونقل مراسلات و بسته‌هاي پستي.. 94
گفتار دوم ـ پروازهاي آزمايشي به منظور برقراري سرويس منظم. 95
فصل چهارم ـ اسناد حمل در حمل و نقل بين‌المللي هوايي و بررسي حقوق و تكاليف طرفين قرارداد
مبحث اول ـ اسناد حمل و نقل. 97
الف ـ عواقب ناشي از عدم صدور بليت.. 98
ب ـ تحويل به موقع بليت به مسافر. 103
د ـ حفظ و نگهداري اطلاعات مسافر در کامپيوتر بجاي صدور بليت.. 106
گفتار دوم ـ رسيد لوازم شخصي.. 107
مبحث دوم ـ حقوق و وظايف طرفین قرارداد. 117
گفتار اول ـ وظايف فرستنده كالا. 117
گفتار دوم ـ حقوق فرستنده كالا. 119
گفتار سوم ـ حقوق و وظايف گيرنده كالا. 120
گفتار چهارم ـ وظايف و تعهدات متصدي حمل و نقل. 124
گفتار پنجم ـ اجراي حقوق توسط فرستنده و گيرنده 125
فصل پنجم ـ مفهوم حادثه در رويه قضايي
الف ـ تعريف ديوان عالي ايلات متحده از حادثه در قضيه ساکس... 129
ب ـ وقوع حادثه به علت ترک فعل توسط متصدي حمل و نقل. 132
مبحث دوم ـ نقش متصدي حمل در وقوع حادثه. 138
گفتار اول ـ آيا عدم ارائه كمك‌هاي اوليه پزشكي به مسافران هوايي حادثه محسوب مي‌شود؟ 138
گفتار دوم ـ آيا کوتاهي متصدي حمل در آگاه نمودن مسافران از خطرهاي بيماريها
حادثه محسوب مي‌شود؟. 139
مبحث سوم ـ وقوع حادثه در صورت ارتکاب جرم مسافران عليه يکديگر. 142
گفتار اول ـ حادثه و عمليات تروريستي.. 142
گفتار دوم ـ وقوع حادثه در صورت ارتکاب جرائم غير از عمليات تروريستي از ناحيه
مسافران. 147
مبحث چهارم ـ زمان وقوع حادثه. 149
گفتار اول ـ وقوع حادثه در حين پرواز. 149
گفتار دوم ـ وقوع حادثه در جريان عمليات سوار شدن به هواپيما 150
گفتار سوم ـ وقوع حادثه در جريان عمليات پياده شدن از هواپيما 154
فصل ششم ـ جبران خسارت معنوي در حمل و نقل هوايي
مبحث اول ـ آيا خسارات روحي و رواني قابل جبران هستند؟. 158
مبحث دوم ـ جبران خسارات روحي و رواني طبق کنوانسيون ورشو 1929. 161
گفتار اول ـ رويه معمول دادگاهها قبل از سال 1991 (پيش از قضيه فلويد) 161
گفتار سوم ـ رويه قضايي بعد از قضيه فلويد. 166
مبحث سوم ـ جبران خسارات روحي و رواني طبق كنوانسيون مونترال 1999. 175
گفتار اول ـ پيشنهاد ذکر صريح قابليت جبران خسارات روحي و رواني.. 176
گفتار دوم ـ پيشنهاد قابليت جبران خسارات روحي و رواني بدون نياز به ذکر
صريح آن. 178
گفتار سوم ـ اجماع با قابليت جبران خسارات روحي و رواني با حفظ جمله بندي
کنوانسيون روشو. 178
گفتار چهارم ـ تهيه پيش نويس ماده 17. 180
گفتار پنجم ـ تغيير وضعيت پس از ارائه پيش نويس: حفظ عبارت کنوانسيون ورشو. 180
گفتار ششم ـ شرايط زماني تدوين کنوانسيون‌هاي ورشو و مونترال. 183
گفتار هفتم ـ وضعيت پس از تصويب کنوانسيون مونترال. 184
فصل هفتم ـ مسئوليت متصدي حمل و نقل براي جبران خسارت تنبيهي
مبحث اول ـ جبران خسارت تنبيهي مطابق کنوانسيون ورشو. 189
مبحث دوم ـ رويه دادگاهها در خصوص خسارت تنبيهي.. 190
گفتار اول ـ نظر موافقان جبران خسارت تنبيهي.. 191
گفتار دوم ـ نظر مخالفان جبران خسارت تنبيهي.. 193
مبحث سوم ـ حق اقامه دعوي مطابق کنوانسيون ورشو و انحصاري بودن آن. 197
مبحث چهارم ـ راي ديوان عالي ايالات متحده در خصوص خسارت تنبيهي.. 199
فصل هشتم ـ مسئوليت متصدي حمل و نقل در صورت تاخير يا ابطال پرواز
مبحث اول ـ کنوانسيون‌هاي ورشو و مونترال. 204
گفتار اول ـ كنوانسيون ورشو 1929 و پروتكلهاي آن. 204
گفتار دوم ـ کنوانسيون مونترال 1999. 207
مبحث دوم ـ قرارداد حمل: تاخير در اجرا يا عدم اجراي قرارداد. 208
گفتار دوم ـ تأييد بليت اضافه بر ظرفيت هواپيما 210
مبحث سوم ـ مقررات ايکائو و اتحاديه اروپا در خصوص تاخير يا ابطال پرواز. 211
گفتار اول ـ توصيه‌هاي ايکائو. 211
گفتار دوم ـ مقررات اتحاديه اروپا 212
الف ـ شمول حقوق اعطايي به مسافران به کليه پروازها 213
ب ـ عدم پذيرش مسافر به علت فروش بليت بیش از ظرفيت.. 213
ه ـ الزام اطلاع رساني حقوق مسافران. 216
و ـ مرکز نظارت بر اجراي حقوق مسافران. 216
مبحث چهارم ـ مقررات کشورها 217
الف ـ مطالبه خسارت ناشي از تأخير پرواز در صورت عدم اجراي کنوانسيون
ورشو. 220
ب ـ مطالبه خسارت ناشي از ابطال پرواز يا تأييد بليت اضافه بر ظرفيت.. 223
ج ـ مقررات شرکتهاي هواپيمايي ايران. 224
د ـ نظارت سازمان هواپيمايي کشوري ايران. 224
2ـ اقدامات لازم در صورت وقوع تاخير. 225
2ـ1ـ اقداماتي شرکتهاي هواپيمائي و مديران فرودگاهها در صورت بروز
تاخير. 225
2ـ2ـ اقدامات عمومي رفاهي لازم براي مسافرين.. 226
2ـ3ـ1ـ اقدامات لازم در صورت بروز تاخير کمتر از 2 ساعت: 227
2ـ3ـ2ـ تاخير بين2 تا4 ساعت: 227
ه ـ مطالبه خسارت ناشي از عدم پذيرش مسافر به علت تاييد بليت اضافه بر ظرفيت
هواپيما 229
گفتار اول ـ شرط عدم مسئوليت متصدي حمل و نقل. 231
گفتار دوم ـ اتخاذ تدابير لازم. 233
گفتار چهارم ـ خسارت قابل جبران. 234
گفتار پنجم ـ مسئوليت نامحدود متصدي حمل و نقل. 236
فصل نهم ـ شروط قراردادي و معافيت متصدي حمل از مسئوليت
مبحث اول ـ کنوانسيون ورشو و پروتکل لاهه. 239
گفتار اول ـ توافق براي افزايش مسئوليت متصدي حمل. 239
گفتار دوم ـ شروط قراردادي در كنوانسيون ورشو و پروتکل لاهه. 241
گفتار سوم ـ مواردي كه ممکن است متصدي حمل از مسئوليت معاف باشد. 242
گفتار چهارم ـ مواردي که مسئوليت متصدي حمل بيش از ميزان تعيين شده است.. 243
گفتار پنجم ـ شروطي که معمولا متصديان حمل و نقل در قرارداد ذکر مي‌کنند. 247
مبحث دوم ـ كاهش يا سلب مسؤوليت در كنوانسيون مونترال 1999. 250
گفتار اول ـ در رابطه با تأخير، خسارت وارده به بار مسافر و كالا. 251
گفتار دوم ـ در رابطه با مرگ يا صدمه بدني مسافران. 252
فصل دهم ـ نقش تقصير يا عمد در مسئوليت متصدي حمل و نقل بين‌المللي هوايي
مبحث اول ـ مروري بر اسناد مربوطه. 256
مبحث دوم ـ معيارهاي ذهني و عيني.. 258
مبحث سوم ـ آثار تقصير يا عمد متصدي حمل و نقل. 260
گفتار اول ـ اعلام ارزش کالا. 260
گفتار دوم ـ سلب يا محدود نمودن مسئوليت.. 260
مبحث چهارم ـ اجراي قانون دادگاه رسيدگي كننده 266
گفتار اول ـ تقصير متصدي حمل و نقل. 266
گفتار دوم ـ تخلف متصدي حمل و نقل در قوانين کشورهاي مختلف... 268
گفتار سوم ـ تقصير عمدي متصدي حمل ونقل در حقوق ايران. 273
مبحث پنجم ـ بار اثبات ادعا 276
فصل يازدهم ـ صلاحيت دادگاهها در رسيدگي به دعاوي
مبحث اول ـ دادگاه محل اقامت متصدي حمل و نقل يا مقر اصلي كار او. 282
مبحث دوم ـ دادگاه محل انعقاد قرارداد که متصدي حمل و نقل در آنجا شعبه دارد. 283
مبحث چهارم ـ دادگاه محل سكونت اصلي و دائمي مسافر. 284
نظری ثبت نشده
