بازپرسی یا بازجویی از مهم ترین مراحل تحقیقات پلیسی/ قضایی است زیرا در طی این فرایند می‌توان علاوه بر کسب اطلاعات جدید پیرامون موضوع مورد تحقیق و با استفاده از انطباق اطلاعات موجود نظیر اظهارات شهود/ شاکیان و همینطور نتایج بدست آمده در صحنه وقوع جرم و گزارش آزمایشگاه و پزشکی قانونی و از سوی دیگر واکنش متهم به درست یا غلط بودن اطللاعات بدست آمده، ارزش و اعتبار آنها و به میزان صداقت مظنون/ متهم پی برد.

در حقیقت اینجاست که نقش روانشناس در این فرایند( بازجویی/ بازپرسی) بسیار برجسته و مهم می‌شود. زیرا اگر هدف بازجویی/ بازپرسی تنها اخذ اعتراف باشد، احتمال خطا و انحراف توسط پرسنل بسیار زیاد است. پژوهشها نشان داده متهم زمانی به جرم خود اعتراف می‌کند که الف) مجرم برای فرار از عذاب وجدان سعی می‌کند تا بدین وسیله مقداری از احساس گناه خود را کاهش دهد یا ب) متهمی که واقعاً جرمی را مرتکب نشده امّا بدلیل تهدید، اکراه، اغوا یا دلایل دیگر مثل اختلالات روانشناختی به اعتراف به جرم ناکرده می‌پردازد.