- امتیاز
- نام کتاب کاربردهای قضائی هوش مصنوعی
- قیمت 1,800,000 ریال
-
شابک
- 978-622-212-083-2
- تعداد صفحات 320
- نوبت چاپ 2
- سال انتشار 1401
- شماره جلد / نوبت ویرایش 1 / 0
هوش مصنوعی به هوشی که یک ماشین در شرایط مختلف از خود نشان میدهد، گفته میشود. «ماشین هوشمند»، ماشینی است که میتواند هوشمندی انسان را شبیهسازی کند. همین موضوع، منجر به ایجاد بحثهای فلسفی گوناگونی درباره ماهیت ذهن انسان و رعایت اصول اخلاقی در ساخت موجودات هوشمند با هوش انسانگونه شده است. این چالشها در آثار حماسی، ریاضیاتی، روانشناسی، زبانشناسی، فلسفی و دیگر پژوهشهای علمی مورد بررسی قرار گرفتهاند.گرچه هنوز تعریف دقیقی برای هوش مصنوعی که مورد توافق دانشمندان این علم باشد، ارائه نشدهاست، اما اکثر تعریفهایی که در این زمینه ارائه شدهاند، بر پایه یکی از ۴ باور زیر قرار میگیرند:
1. سیستمهایی که بهطور منطقی فکر میکنند،
2. سیستمهایی که بهطور منطقی عمل میکنند،
3. سیستمهایی که مانند انسان فکر میکنند،
4. سیستمهایی که مانند انسان عمل میکنند.
سیستمهایی که منطقی فکر میکنند، در واقع سیستمهایی هستند که از طریق مدلهای محاسباتی به طراحی تواناییهای ذهنی انسان میپردازند. طراحان سیستم، سیستمها را بر اساس مدلهای محاسباتی طوری طراحی میکنند که منجر به درک و استدلال مانند انسان شود. سیستمهایی که منطقی عمل میکنند، دارای محاسباتی میباشند. در واقع در این سیستمها به طراحی عاملهای هوشمند پرداخته میشود؛ که میتوان رفتار هوشمندانه به کار رفته در سیستمهای هواپیمایی را از این دست دانست. ساخت کامپیوترها و ماشینهای متفکر و با احساس، خودکارسازی فعالیتهای مرتبط با تفکر انسان، فعالیتهایی مانند تصمیم گیری، حل مسئله و یادگیری، در تعریف «سیستمهایی که مانند انسان فکر میکنند»، میگنجند. در نهایت، «سیستمهایی که همچون انسان عمل میکنند»، به ساخت ماشینهایی اشاره دارد که کارهایی را انجام میدهد که انسان با فکر کردن آنها را به انجام میرساند.
به طور کلی اصطلاح هوش مصنوعی برای تشریح کردن سیستمهایی به کار میرود که هدف آنها استفاده از ماشینها برای تقلید و شبیهسازی هوش انسانی و رفتارهای مرتبط با آن است. این هدف گاه ممکن است با استفاده از الگوریتمهای ساده و الگوهای از پیش تعیین شده محقق شود، ولی گاهی هم نیاز به الگوریتمهای فوقالعاده پیچیده دارد. هوش مصنوعی به سیستمهایی گفته میشود که میتوانند واکنشهایی مشابه رفتارهای هوشمند انسانی از جمله درک شرایط پیچیده، شبیه سازی فرایندهای تفکری و شیوههای استدلالی انسانی و پاسخ موفق به آنها، یادگیری و توانایی کسب دانش و استدلال برای حل مسائل را داشته باشند.
اصطلاح هوش مصنوعی (Artificial Intelligence) در سال 1956 برای نخستین بار مطرح گردید، ولی AI امروزه به لطف افزایش حجم داده ها، الگوریتمهای پیشرفته و بهبود توان و حافظه کامپیوترها رواج بیشتری یافته است.
تحقیقات اولیه در حوزه AI در دهه 1950 به کنکاش در مباحثی همچون حل مساله و روشهای نمادین پرداختند. در دهه 1960، وزارت دفاع آمریکا به این حوزه علاقه نشان داد و آموزش کامپیوترها برای تقلید از استدلال انسانی را آغاز نمود. به عنوان مثال، آژانس پروژههای تحقیقاتی پیشرفته دفاعی (DARPA) پروژههای نقشه برداری خیابانی را در دهه 1970 تکمیل نمود و دستیارهای شخصی هوشمند را در سال 2003 تولید کرد.
این کار اولیه راه را برای اتوماسیون و استدلال رسمی که ما در کامپیوترهای امروزی میبینیم هموار نمود، که دربرگیرنده سیستمهای پشتیبانی از تصمیم و سیستمهای جستجوی هوشمند میشوند و میتوانند برای تکمیل و تقویت قابلیتهای انسان طراحی شوند.
نظری ثبت نشده