این کتاب به شیوه‌ای نسبتاً متفاوت آغاز می‌شود. در سال 1986 کتابی نوشتم با عنوان «حکومت محلی در دولت مدرن» در آن کتاب ساختاری را توسعه دادم که آزادانه از علوم سیاسی نشئت می‌گرفت تا به من در توجیه تحولات قانونی کمک کند که بر نقش حکومت محلی سیستم دولتی‌مان تأثیرگذار بود. ساختار مذکور برای این هدف مفید واقع شد، اما در استفاده از نظریات علوم سیاسی برای درک تحولات حقوق، به‌منظور نشان دادن اثری که این تحولات به‌نوبه خود بر سنت‌های حقوق عمومی ما داشته‌اند، ناتوان بودم. بنابراین به دنبال جبران این نقص، شروع به نوشتن کتاب دیگری کردم که مقصود آن نشان دادن تجربه اخیر حکومت محلی - مرکزی با هدف مطرح کردن موضوعاتی بود که با ماهیت سیستم حقوق ما ارتباط داشت.

پس از سال‌ها کار کردن بر این موضوع، به بن‌بست رسیدم؛ که به دلیل حجم عظیم موضوعاتی نبود که با آن سروکار داشتم، هرچند که این موضوع خود بسیار مشکل بود؛ اما مسئله اصلی آن بود که نیاز داشتم ساختاری را ایجاد کنم تا به‌وسیله آن بتوانم، حقوق عمومی را توجیه کنم. تلاش من در کتاب جدید، بررسی این موضوع در فصل مقدماتی بود که به سنت‌های اندیشه حقوق عمومی اشاره می‌کرد و سپس معیاری برای انعکاس نگرانی‌ها در خصوص موضوعات خاص مطالعه، ارائه می‌داد؛ مع‌هذا، در ابعاد غیرمتعارفی رشد کرد؛ درنهایت تصمیم گرفتم تا سختی را به جان بخرم و کتابی در این موضوع بخصوص بنویسم. این کتاب همان کتاب است.

علی‌رغم عنوان، کتاب نباید صرفاً به‌عنوان تلاشی در پی کشف ارتباطات میان دو رشته دیده شود، بلکه این کتاب تلاشی است در راستای بهره‌برداری از روش‌ها و بینش‌هایی که از کار در تئوری سیاسی نشئت گرفته است تا سؤالات بنیادی و اساسی حقوق عمومی را از نظر من نشان دهد؛ چه چیزی نقطه تمایز موضوع است؟ چگونه می‌توانم مبادرت به توصیف حقوق عمومی کنم؟ در مطرح کردن پرسش‌هایی از این دست، موضوعاتی که متناوباً مورد غفلت قرار گرفته‌اند یا در متون حقوق عمومی مفروض دانسته شده‌اند، بایستی نقادانه بررسی شوند. به این ترتیب کتاب را با توجه به دانشجویان حقوق عمومی نگاشتم؛ این کتاب برای مطالعه همراه با و یا در پاسخ به کتاب‌های درسی استاندارد به رشته تحریر درآمد. دانشجویان علوم سیاسی نیز ممکن است این اثر را جالب‌توجه ببینند و همچون دانشجویان حقوق و خودم نیز، این‌گونه فکر کنند که تئوری نباید از عمل جدا شود.

در مسیر نوشتن این کتاب، شک و تردیدهای بی‌شماری را متحمل شدم. از حقوق‌دانان حقوق عمومی، کسانی که در متن، موردتوجه ویژه قرار گرفتند، بسیار سپاسگزارم، وضوح و روشنی نوشته‌های آنان بود که تلاش‌های مرا در تعریف و تبیین نشانه‌های سبک‌هایشان و در بررسی الگوهای اندیشه‌هایی که نظریاتشان را شکل می‌داد، تسهیل کرد. بسیار ممنونم از نظریه‌پردازان سیاسی و مورخان نظری که بی‌شرمانه، کارشان را غارت کردم و در خدمت ساختار ویژه خویش قرار دادم. تنها می‌توانم امیدوار باشم که آن‌ها تلاش‌های ناشیانه مرا ببینند که در خدمت دلیل ارزشمندی قرار گرفته است.