در دو مجلد
مشتمل بر بیش از ۸۰.۰۰۰ واژه‌ی عربی

ویژگی‌های این فرهنگ:
• ابزاردست کارآمد به‌ویژه برای مترجمان؛
• مبتنی بر یک‌عمر مطالعه و تجربه‌ی عملی مؤلف در تعامل با زبان عربی معاصر، زنده، و کاربردی در سطوح سیاسی، اجتماعی و علمی، با لمس نیازهای واقعی یک مترجم از جهت دسترسی به مراجع مطمئن و دقیق است.
• فرهنگی معادلی حاوی معادل‌های فارسی دقیق و گسترده؛
• دارای ترتیب الفبایی و نه ریشه‌ای؛
• فرهنگی عمومی و درعین‌حال غنی از اصطلاحات حوزه‌های مختلف تخصصی و فنی؛
• حاوی اصطلاحات و واژه‌های رایج محلی کشورهای عربی با اشاره به محل هریک؛
• حاوی اصطلاحات و واژه‌های متداول عامیانه؛
• همراه بودن اسم‌ها با صیغه‌ی جمع؛
• تفکیک و دسته‌بندی معادل‌های فارسی بر اساس معانی آن‌ها؛
• حاوی ترکیبات و عبارات کاربردی برای واژه‌ها، با ذکر نمونه از عبارات.

 این فرهنگ، علاوه بر واژه‌های عمومی، مشتمل بر اصطلاحات تخصصی متعدد (سیاسی، حقوقی، علمی، اقتصادی، نظامی، پزشکی، ادبی، هنری، ورزشی، کشاورزی، فنی، جغرافیایی، الخ ...) و نیز اصطلاحات و لغات خاص مناطق مختلف جهان عرب (مصری، عراقی، سوری، لبنانی، مغربی، ...) می‌باشد. ضمناً مقدار قابل‌توجهی واژه‌های عامیانه ـ که در روند تجربه و عمل، دانستن آن برای مترجم ضروری به نظر رسیده ـ در آن گنجانده شده است. توجه به این جنبه بسیار مهم است. برای مثال می‌توان یادآور شد که معادل اصطلاح «رئیس بانک مرکزی» در یک کشور «محافظ البنک المرکزی» است و در کشور دیگر «حاکم البنک المرکزی»، یا واژه‌ی پول که معادل فصیح آن «مال» یا «نقد» است، در یک کشور برای آن «فلوس» و در کشوری دیگر «مصاری» به کار می‌رود، الخ...

بخش ۲
واژه‌های مشترک فراوانی در عربی و فارسی وجود دارد که معنای بسیاری از آن‌ها در هر دو زبان یکسان نیست؛ مانند: کثِیف، عَلَاقَة، جَرِیمَة، تَقَلُّب ... اما برخی هم در هردو زبان معنای یکسان دارند؛ مانند: تَقْرِیباً، وَزِیر، تَأْثِیر، رَسْمِىّ، اِسْتِقْلَال، مُحْتَرَم، الخ ... ضرورت حصول اطمینان از درستی کاربرد چنین واژه‌هایی، به‌ویژه هنگام ترجمه از فارسی به عربی، به تجربه ثابت شده است. ازاین‌روی، به‌منظور رفع تردید احتمالی مترجم در این موارد، مخصوصاً سعی شده حتی آن دسته از واژه‌های عربی که دارای معادل فارسی همسانی هستند نیز از قلم نیفتد.
ـ این فرهنگ، علاوه بر واژه‌های عمومی، مشتمل بر اصطلاحات تخصصی متعدد (سیاسی، حقوقی، علمی، اقتصادی، نظامی، پزشکی، ادبی، هنری، ورزشی، کشاورزی، فنی، جغرافیایی، الخ ...) و نیز اصطلاحات و لغات خاص مناطق مختلف جهان عرب (مصری، عراقی، سوری، لبنانی، مغربی، ...) می‌باشد. ضمناً مقدار قابل‌توجهی واژه‌های عامیانه ـ که در روند تجربه و عمل، دانستن آن برای مترجم ضروری به نظر رسیده ـ در آن گنجانده شده است. توجه به این جنبه بسیار مهم است. برای مثال می‌توان یادآور شد که معادل اصطلاح «رئیس بانک مرکزی» در یک کشور «محافظ البنک المرکزی» است و در کشور دیگر «حاکم البنک المرکزی»، یا واژه‌ی پول که معادل فصیح آن «مال» یا «نقد» است، در یک کشور برای آن «فلوس» و در کشوری دیگر «مصاری» به کار می‌رود، الخ...
علی‌رغم غنای فرهنگ ازنظر واژگان و اصطلاحات، سعی شده واژه‌های منسوخ و مهجور و تقریباً مرده‌ی عربی که کاربرد آن‌ها در زبان امروزی بسیار نادر است ـ ولی بخش قابل‌توجه بسیاری از فرهنگ‌ها را اشغال کرده ـ در این فرهنگ راه نیابد.  همچنین، بسیاری واژه‌های عربی در گذشته معانی متفاوتی داشته‌اند2 که دیگر امروز آن معانی در حکم نادر و غریب به شمار می‌آیند. ازاین‌گونه معانی نیز صرف‌نظر شده است. افزون بر این، تا ممکن بوده، از آوردن واژه‌های زائد و غیرضروری و آنچه در حکم توضیح واضحات است (مانند بسیاری از اسم فاعل‌ها، اسم مفعول‌ها، مصغّرها، ...) خودداری شده. به‌عنوان نمونه، از مصغر قَوس (که بنا بر قاعده می‌شود قُوَیس) صرف‌نظر شده. اما واژه‌ی قُوَیسَه (= مریم‌گلی) که معنایی مستقل دارد، آورده شده است.
معمولاً اسامی به‌صورت مذکر آمده، و از آوردن صیغه‌ی مؤنث آن‌ها ـ جز در مواردی (مانند سَاقِطَة، کبِیرَة، مُدَوَّنَة، ...) که بار معنایی خاص یا کاربرد معینی دارد ـ خودداری شده است.
ازآنجاکه همه‌ی اسامی عربی تابع قاعده‌ی جمع سالم نیستند، و جمع مکسر نیز عموماً سماعی است، سعی شده صیغه‌ی جمع هر اسم نیز با آن همراه باشد. هرگاه صیغه‌ی جمع یک اسم کاربرد شایعی داشته، به‌طور مستقل در ردیف الفبایی خود آمده است.
روشن است که امروز با بهره‌گیری از فضای مجازی و امکانات اینترنتی، بسیاری از گره‌های لغوی گشوده می‌شود. اما بااین‌وجود، مصرانه معتقدم ـ و به تجربه اطمینان یافته‌ام ـ که امکانات یادشده از تأمین بسیاری نیازها قاصر است، و هنوز جای چنین فرهنگی با این وسعت و کیفیت برای علاقه‌مندان و نیازمندان به مراجع غنی‌تر، دقیق‌تر، و مطمئن‌تر، خالی است.
سرمایه‌ی اصلی تألیف این فرهنگ، عبارت بوده از (1): بیش از چهل سال تجربه و سروکار داشتن با شغل ترجمه و زبان عربی، (2): و تماس مداوم با عرب‌زبانان ـ در ایران و کشورهای عربی ـ و برخورد عینی و مستقیم با زبان و اهل زبان، (3): و درک نیاز واقعی و مبرم به مرجعی حاوی نکات و مفاهیم دقیق و کاربردی، (4): و البته، همراه با مطالعه و تحقیق و پی‌جویی مستمر، و بررسی و ارزیابی تألیفات مشابه قبلی.
هدف از این تألیف نیز، ارائه‌ی فرهنگی با غنای هرچه بیشتر برای رفع نیاز مترجمان و محققان می‌باشد.