قراردادهاي موضوع کتاب، همان‌گونه که از عنوان آن نیز ظاهر است، عقود معیّن ١ می‌باشد که ماده ٣٣٨ به بعد قانون مدنی به آن اختصاص یافته است. طبق سرفصل‌های موضوعی برنامه آموزشی دوره کارشناسی حقوق قضایی وزارت علوم و تحقیقات و فن‌آوری، این عقود به دو گروه عقود معیّن ١ و عقود معیّن ٢ قابل تقسیم است؛ عقود معیّن ١ که شامل بیع، خیارات، اجاره، صلح، معاوضه، قرض، جعاله و مسابقات است، تحت عنوان «حقوق مدنی ٦» در برنامه آموزشی تعریف شده است. عقود معیّن ٢ که شامل عقود مشارکتی، یعنی مزارعه ـ مساقات، مضاربه، شرکت مدنی و تقسیم، عقود توثیقی، یعنی ضمان، حواله، کفالت و رهن، و عقود غیرلازم یا مبتنی بر احسان، یعنی وکالت، ودیعه، عاریه و هبه است، تحت عنوان «حقوق مدنی ٧» در برنامه آموزشی توصیف شده است.
با توجه به این که نویسندگان قانون مدنی نخستین ماده مرتبط به عقود معیّن ١ را به بیع اختصاص داده‌اند، مطابق این شیوه، فصل اول کتاب به عقد بیع اختصاص یافته و در فصل دوم خیارات مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته است، زیرا علاوه بر سیاق قانون مدنی که بعد مقررات بیع، مقررات خیار تدوین شده، منطق حقوقی نیز اقتضای آن را دارد که بعد از بیع به‌عنوان مهم‌ترین و رایج‌ترین عقد منشأ روابط حقوقی، خیارات به‌عنوان جبران‌های احتمالی آن مطرح و بررسی شود. مقررات عقد اجاره نیز که از حیث حقوقی و اجتماعی در معرض تحولات زیادی قرار گرفته در فصل سوم تحلیل شده است. درنهایت در فصل چهارم عقود معیّنی مانند صلح، معاوضه، قرض، جعاله و مسابقات بررسی ‌شده است.